برنامه‌نویسان معمولاً برای اجرای برنامه‌ها محیط‌هایی عملیاتی را اجرا می‌کنند. اگر شما برنامه‌نویس زبان php هستید باید وب‌سروری روی سیستم خود نصب و از چند سرور و ماژول استفاده کنید. درصورتی‌که کسی بخواهد برنامه‌ای که توسط شما نوشته شده است را تغییر یا توسعه دهد، باید این برنامه‌ها را بر روی سیستم خود نصب کند. اما این فرایند پیچیده و زمان‌بر است. اینجاست که داکر وارد ماجرا می‌شود.
داکر یکی ابزاری برای مدیریت این نرم‌افزارها است. در واقع Docker (داکر) با ایجاد چند محفظه تمام برنامههای لازم برای توسعه نرم‌افزار را در محیط خود قرار می‌دهد. در این مقاله این بستر را بیشتر بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
داکر چیست
داکر (Docker) بستری نرم‌افزاری و منبع‌باز است که برای ساخت، استقرار و مدیریت برنامههای کاربردی استفاده می‌شود. این بستر به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد برنامههای کاربردی در قالب مجموعه کانتینری از محتویات استاندارد و قابل‌اجرا می‌دهد. این کانتینرها شامل کد منبع برنامه‌ها و کتابخانه‌های سیستم‌عامل هستند. البته توسعه‌دهندگان می‌توانند کانتینرها را بدون استفاده از داکر نیز ایجاد نمایند؛ ولی با داکر این کار ساده‌تر است.
چرا باید از کانتینرها استفاده کنیم ؟
کانتینرها با جداسازی و مجازی‌سازی در سیستم‌عامل، امکان این را فراهم می‌کنند تا اجزای نرم‌افزارهای کاربردی را قادر سازند تا منابع یک هسته سیستم‌عامل واحد را با هم به اشتراک بگذارند. کانتینرها نیز علاوه بر تمام مزایای استفاده از ماشین‌های مجازی، ازجمله انزوای برنامه و مقیاس‌پذیری مقرون‌به‌صرفه، لایه‌ای اضافی انتزاعی نیز ارائه می‌دهد، همچون:
- حجم کمتر: برخلاف ماشین‌های مجازی که به کل ظرفیت سیستم‌عامل نیاز دارند، کانتینرها تنها شامل فرایندهای ضروری سیستم‌عامل برای اجرای کد هستند. این امر باعث کاهش حجم منابع می‌شود.
- کارایی بالاتر: به‌واسطه‌ی کانتینرها شما می‌توانید چندین برابر بیشتر از ماشین مجازی برنامههای کاربردی را روی سخت‌افزار اجرا نمایید.
- بهبود بهره‌وری توسعه‌دهندگان: در مقایسه با ماشین‌های مجازی، کانتینرها در فرایند استقرار، تهیه و راه‌اندازی مجدد آسان‌تر و سریع‌تر عمل می‌کنند.
چرا باید از Docker استفاده کنیم ؟
Docker امروزه چنان محبوب است که از آن به‌عنوان اصلی‌ترین کانتینر موجود استفاده می‌شود. فناوری‌های کانتینرها به سال‌ها پیش از انتشار Docker در سال ۲۰۱۳ بازمی‌گردد. یکی از مهم‌ترین پیش‌گامان این حوزه، Linux Containers (LXC) بود که در سال ۲۰۰۸ در هسته لینوکس معرفی شد. این برنامه امکان مجازی‌سازی برای یک نمونه واحد از لینوکس را فراهم کرد. با‌این‌حال داکر به‌مرور با قابلیت‌های خود که توانست از رقبایی مانند LXC پیشی بگیرد. این قابلیت‌ها شامل موارد زیر می‌شوند.
- قابلیت نصب و اجرای آسان: برخلاف کانتینرهای LXC که اغلب به پیکربندی‌های خاص دستگاه نیاز دارد، کانتینرهای Docker به‌راحتی با هر سیستمی اجرا می‌شوند.
- حجم سبک‌تر و به‌روزرسانی‌های بهتر: داکر این امکان اجرای هر کانتینر را با یک فرایند فراهم می‌کند. درحالی‌که در LXC چندین فرایند در یک کانتینر ترکیب می‌شدند. این ویژگی داکر باعث می‌شود که به‌روزرسانی یا تعمیر یک بخش بدون تأثیرگذاری بر سایر بخش‌ها انجام شود.
- ایجاد خودکار کانتینرها: Docker می‌تواند به طور خودکار یک کانتینر را بر اساس کد منبع برنامه بسازد.
- نسخه‌سازی کانتینر: Docker می‌تواند نسخه‌های یک ایمیج کانتینر را ردیابی کند، به نسخه‌های قبلی برگردد و اطلاعات دقیق را به دست آورد.
- استفاده مجدد از کانتینرها: کانتینرهای موجود می‌توانند به‌عنوان ایمیج پایه‌ای مثل قالب‌هایی برای ساخت کانتینرهای جدید استفاده شوند.
بنا به مزایای بالا، پذیرش داکر با سرعت بالایی همراه شده و همچنان نیز روبه‌رشد است.
عملکرد داکر Docker به چه شکل است؟
فناوری Docker از هسته لینوکس و ویژگی‌های آن برای جداسازی فرایندها استفاده می‌کند. این استقلال هدف کانتینرها است. داکر امکان اجرای چند فرایند و برنامه به طور مستقل را برای استفاده بهتر از زیرساخت‌های خود با سیستم‌های جداگانه فراهم می‌کند.
ابزارهای کانتینری ازجمله داکر، یک مدل استقرار مبتنی بر ایمیج را ارائه می‌دهند. این ابزار امکان اشتراک‌گذاری یک برنامه یا مجموعه خدمات را با تمام وابستگی‌هایشان در محیط‌های مختلف فراهم می‌کنند. Docker همچنین استقرار برنامه کاربردی را با استفاده از برنامه یا مجموعه‌ای از برنامه‌ها در داخل این محفظه به‌صورت خودکار انجام می‌دهد.
جالب است بدانید امروزه نرم‌افزارهای زیادی از جمله بیگ بلو باتن که جهت برگزاری کلاس‌های آنلاین مورداستفاده قرار می‌گیرد از داکر استفاده می‌کنند.
سخن پایانی
در این مطلب به موضوع داکر (Docker) چیست پرداختیم. داکر بستری نرم‌افزاری است که به کاربر امکان بهینه‌سازی برنامههای خود را برای استفاده در فضای ابری می‌دهد. با Docker می‌توان کانتینرهایی مانند ماشین‌های مجازی بسیار سبک و ماژولار را به کار گرفت و به کمک این کانتینرها انعطاف‌پذیری را افزایش داد. در واقع با داکر می‌توان این کانتینرها را در هر محیطی ایجاد نموده و مستقر یا کپی کرد و آن‌ها را از محیطی به محیط دیگر انتقال داد.
