شبکه‌های کامپیوتری به گروهی از رایانه‌ها گفته می‌شود که به منظور اشتراک منابع در یک مدار قرار گرفته اند و از مجموعه‌ای از پروتکل‌های ارتباطی مشترک در ارتباطات دیجیتال استفاده می‌کنند. اتصالات بین کامپیوتر ها و سخت افزار موجود در یک شبکه از طیف گسترده‌ای از فناوری‌های شبکه مخابراتی، مبتنی بر روش‌های فرکانس رادیویی، اتصال نوری و بیسیم تشکیل می‌شود که ممکن است در این اتصالات از توپولوژی های مختلفی استفاده شود.

اعضای یک شبکه رایانه‌ای ممکن است از بسیاری جهات به عنوان رایانه‌های شخصی، سرورها، سخت افزار شبکه یا میزبان‌های عمومی دسته بندی شوند. آنها با نام میزبان و IP شناسایی می‌شوند. نام‌های میزبان به عنوان برچسب‌های اعضا یا کلاینت‌ها عمل می‌کنند، که پس از انتصاب اولیه به ندرت تغییر می‌یابد. آدرس‌های شبکه برای تعیین مکان و شناسایی کلاینت‌ها توسط پروتکل‌های ارتباطی کار می‌کنند.

تاریخچه شبکه‌های کامپیوتر، ARPANET اولین شبکه ایجاد شده

ARPANET شبکه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته، شبکه‌ای است که توسط وزارت دفاع ایالات متحده (DOD) تأسیس شده است. کار ایجاد شبکه در اوایل دهه 1960 آغاز شد همچنین DOD پروژه های تحقیقاتی فراوانی را حمایت مالی کرد، که منجر به توسعه پروتکل‌های اولیه، زبان‌ها و چارچوب های ارتباطات شبکه شد. این سازمان چهار عضو در دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (UCLA)، موسسه تحقیقاتی استنفورد (SRI)، دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا (UCSB) و دانشگاه یوتا داشت که در 29 اکتبر 1969، اولین پیام بین UCLA و SRI رد و بدل شد که می‌توان این را شروع کار شبکه رایانه‌ای دانست.

• اینترنت

ARPANET گسترش یافت تا DOD را به دانشگاه‌های ایالات متحده که تحقیقات مرتبط با دفاع را انجام می‌دادند، متصل کند. این سازمان بیشتر دانشگاه‌های بزرگ کشور را تحت پوشش خود قرار داد و وقتی که دانشگاه لندن (انگلستان) و شبکه سلطنتی رادار (نروژ) به ARPANET متصل شدند و شبکه‌ای از شبکه‌ها شکل گرفت، مفهوم شبکه گسترش یافت.

اصطلاح اینترنت توسط وینتون سرف، یوژن دالال و کارل سانشاین از دانشگاه استنفورد برای توصیف این شبکه‌ها ابداع شد. آنها همچنین پروتکل‌هایی را برای تسهیل تبادل اطلاعات از طریق اینترنت تهیه کردند.

• تله نت

Telenet اولین اقتباس تجاری ARPANET در سال 1974 بود که با مفهوم ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) نیز ارائه شد. وظیفه اصلی یک ISP ارائه اتصال اینترنتی بدون وقفه به مشتریان خود با نرخ مقرون به صرفه است.

• شبکه جهانی وب

با تجاری سازی اینترنت، شبکه‌های بیشتری در نقاط مختلف جهان توسعه یافتند. هر شبکه از پروتکل‌های مختلفی برای برقراری ارتباط از طریق شبکه استفاده می‌کرد که این امر از اتصال بی‌وقفه شبکه‌های مختلف به یکدیگر جلوگیری می‌کند. در دهه 1980، تیم برنرزلی گروهی از دانشمندان کامپیوتر را در CERN سوئیس هدایت کرد تا شبکه‌ای بی‌نظیر از شبکه‌های متنوع به نام شبکه جهانی وب (WWW) ایجاد کنند.

انواع شبکه

• شبکه منطقه شخصی (PAN)

این مدل کوچک‌ترین و ابتدایی‌ترین نوع از انواع شبکه است که از یک مودم، یک یا دو رایانه، تلفن، چاپگر، تبلت و … تشکیل شده است و در اطراف یک شخص در یک ساختمان می‌چرخد. این نوع شبکه ها معمولاً در دفاتر کوچک و یا محل‌های اقامت یافت می‌شوند و توسط یک شخص یا سازمان از یک دستگاه مدیریت می‌شوند.

• شبکه محلی (LAN)

شبکه‌های LAN یکی دیگر از انواع شبکه‌ هستند، یکی از رایج‌ترین‌ها، اصلی‌ترین‌ها و یکی از ساده‌ترین انواع شبکه‌ها. شبکه‌های محلی گروه‌های رایانه و دستگاه‌های ولتاژ پایین را در فواصل کوتاه (درون یک ساختمان یا بین یک گروه از دو یا سه ساختمان در فاصله نزدیک) به یکدیگر متصل می‌کنند تا اطلاعات و منابع را به اشتراک بگذارند. شرکت‌ها به طور معمول شبکه‌های محلی را مدیریت و نگهداری می‌کنند.

• شبکه محلی بی سیم (WLAN)

WLAN ها که مانند LAN کار می‌کنند از فناوری شبکه بیسیم استفاده می‌کنند. این نوع شبکه‌ها که معمولاً در همان برنامه‌های مشابه LAN مشاهده می‌شوند، نیازی به این ندارند که دستگاه‌ها برای اتصال به کابل‌های فیزیکی متکی باشند.

• شبکه منطقه شهری (MAN)

این نوع شبکه‌ها بزرگتر از LAN ها هستند اما کوچکتر از WAN ها هستند و عناصر هر دو نوع شبکه را در خود دارند. این نوع شبکه‌ها یک منطقه جغرافیایی (به طور معمول یک شهر و گاهی اوقات یک دانشگاه) را در بر می‌گیرند.

• شبکه گسترده (WAN)

WAN کامپیوترها را در فواصل فیزیکی طولانی‌تر به هم متصل می‌کند. این شبکه اجازه می‌دهد تا رایانه‌ها و دستگاه‌های کم ولتاژ از راه دور و از طریق یک شبکه بزرگ به یکدیگر متصل شوند تا حتی در فاصله چند کیلومتری با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اینترنت ابتدایی‌ترین نمونه WAN است که همه رایانه‌ها را در سراسر جهان به یکدیگر متصل می‌کند.

• شبکه خصوصی مجازی (VPN)

با گسترش یک شبکه خصوصی در سراسر اینترنت، VPN به کاربران خود اجازه می‌دهد داده‌ها را مانند اینکه دستگاه‌هایشان به شبکه خصوصی متصل شده‌اند ارسال و دریافت کنند، حتی اگر این گونه نباشند. از طریق اتصال نقطه به نقطه مجازی، کاربران می‌توانند از راه دور به یک شبکه خصوصی دسترسی پیدا کنند. قالبا سرور های VPN با استفاده از سرور مجازی پیاده سازی میشوند.